ชีวิตของคุณที่เหงา...เป็นเพราะรอคอยอะไรอยู่หรือเปล่า

รอคอย..ให้คนอื่นให้
รอคอย...ให้คนอื่นมารัก
รอคอย..ให้คนอื่นมาให้ความสำคัญ ถ้าเราเฝ้าแต่รอคอยอย่างนั้นมันก็เหงาแน่นอน ชีวิตที่เหงาเป็นชีวิตที่คิดปรุงแต่ง ขาดความมั่นใจลองเปลี่ยนวิธีคิดใหม่ เปลี่ยนท่าทีของการใช้ชีวิตที่จะฝึกรักคนอื่นก่อนบ้าง หยิบยื่นความสุขให้คนอื่นบ้าง ที่สำคัญระวังจิตของผู้ให้ คือ จิตที่คิดจะให้นั้นเบา จิตที่เอานั่้นหนัก ถ้าเรามัวแต่รอคอย ชีวิตของเราก็จะหนักอยู่ด้วยความเหงาอย่างนี้ ฝึกที่จะรัก และมีความเบาแห่งจิตในขณะให้ความสุขที่ได้ใให้ก็จะหล่เลี้ยงเรา การที่เราฝึกมีชีวิตอย่างเข้าใจเจ้าตัวเหงาก็เท่ากับอยู่บนหนทางแห่งสติปัญญาแล้ว

เหงาเป็นอย่างไร
มันเที่ยงไหม
มันคงที่หรือเปล่า
มันมาแล้วมันไปไหม
และมันมีเหงาของฉันจริงหรือ?

ที่สุดของความเหงาไม่ใช่ของของเรา
ลองภาวนากับเจ้าตัวเหงาดู
หายใจเข้ารู้ … รู้ทันเจ้าตัวเหงา
หายใจออก … ไม่อึดอัดกับเจ้าตัวเหงา
ปล่อยความเหงาออกไปจากใจ

ฝึกมีลมหายใจ แห่งสติที่มีความรู้ตัว
พร้อมที่จะมีชีวิตที่มีความสุข เป็นอิสระ เพราะรู้ทันเช่นนี้
แล้วให้มีความสุขที่ได้รักคนอื่น อย่างไม่ต้องคอยว่า …
… คนคนนั้นจะให้เราคืนหรือไม่ … อย่างไร
ชีวิตของผู้ที่มีความสุขที่ได้ให้ …
จะไม่หลงอยู่กับเจ้าตัวเหงานานหรอก


อาหารสมอง...